Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

Πεκίνο 2008



Πεκίνο 2008
Άρθρο: Hanblesia

Δημοσιεύτηκε στο 4ο τεύχος του Pugna

Ελάχιστα - αν όχι καθόλου - με συγκινεί το Ολυμπιακό ιδεώδες, ιδιαίτερα στις μέρες μας, καθώς έχει εξελιχθεί σε μια τεραστίων διαστάσεων οικονομική – και όχι μόνο - επιχείρηση, που συχνά υπηρετεί τις πιο κραυγαλέες σκοπιμότητες καθώς και σε ένα διαγωνισμό χημείας του οποίου νικητής στέφεται όποιος παίρνει τα καλύτερα αναβολικά.

Προσωποποίηση της παγκοσμιοποίησης θεωρούνται πλέον όλα τα κορυφαία αθλητικά γεγονότα με επιστέγασμα αυτών τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα, ο μηχανοκίνητος αθλητισμός και κάθε μορφής άθλημα που αναφέρεται και περιλαμβάνει αθλητές πολλών χωρών εμπίπτει σε μια πολυδάπανη προσπάθεια διαφήμισης των αστικών μονοπωλίων και των πολυεθνικών επιχειρήσεων που συνεπάγεται κάθε φορά κέρδη εκατομμυρίων δολαρίων.

Με την εμπειρία της προετοιμασίας των αγώνων του 2004 στην Αθήνα φαίνεται πως για τη διεξαγωγή των αγώνων αυξάνεται η φορολογία, μειώνονται οι δαπάνες για κοινωνικούς σκοπούς, παιδεία (βιβλία στα Πανεπιστήμια, σίτιση, στέγαση κτλ), καταργείται το οχτάωρο λόγο καθυστερήσεων των διαγραμμάτων περάτωσης των τεχνικών έργων και της ανάγκης διπλής εργατικής προσφοράς από τους εργαζόμενους στις εγκαταστάσεις
Αλλά οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν έπαυσαν ποτέ να είναι μια από τις πλέον εντυπωσιακές διεθνείς διοργανώσεις, με δισεκατομμύρια θεατές, μια σημαντική ευκαιρία να προβληθεί η διοργανώτρια χώρα, να αναδείξει την δύναμη, την οικονομία, την αναπτυγμένη τεχνολογία της.

Από την σκοπιά αυτή άλλωστε αντιμετώπισε από την πρώτη στιγμή την ανάληψη της διοργάνωσης η Κίνα και όπως φαίνεται επιχειρεί με εντυπωσιακό τρόπο να «εξαφανίσει» πίσω από τα πυροτεχνήματα και τα εκπληκτικά έργα, τα προβλήματα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Κι ενώ τον Ιούλιο του 2001,όταν επελέγη το Πεκίνο να διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008, η Κίνα δεσμεύτηκε να βελτιώσει την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ,από τότε μέχρι σήμερα, η κατάσταση μάλλον χειροτέρεψε, καθώς αυξήθηκε η καταπίεση εν όψει των Αγώνων.

Στα χρόνια που ακολούθησαν γίναμε μάρτυρες, πολλών και εξαιρετικών γεγονότων, που έπληξαν όχι μόνο τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και αυτήν την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση, καθώς τα γιγαντιαία – η λέξη φαραωνικά είναι εντελώς αδύναμη να αποδώσει το μέγεθος- έργα υποδομής, ανάπτυξης, κλπ οδήγησαν εκατομμύρια κινέζων με την βία έξω από την γη, στην οποία για αιώνες κατοικούσαν, έξω από τις αστικές κατοικίες, που κατεδαφίστηκαν κατά χιλιάδες, χωρίς την παραμικρή δυνατότητα αντίστασης.
Καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εκμετάλλευση των εργατών στην Κίνα στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου καταγγέλλει διεθνής οργάνωση.

Οι υπερσύγχρονες ολυμπιακές εγκαταστάσεις και οι δεκάδες ουρανοξύστες που υψώθηκαν τα τελευταία χρόνια στο μολυσμένο ουρανό του Πεκίνου κατασκευάστηκαν από εξαθλιωμένους εσωτερικούς μετανάστες, το καθεστώς των οποίων λίγο διαφέρει από εκείνο των σκλάβων.

Η διεθνής ΜΚΟ Human Rights Watch καταγγέλλει ότι οι εργάτες δεν είχαν ασφάλιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και έπαιρναν απελπιστικά χαμηλά μεροκάματα, ακόμη και για τα τριτοκοσμικά δεδομένα.
Αν και ο νόμος ορίζει κατώτερο ωρομίσθιο 0,62 ευρώ, σε έρευνες που έκαναν διεθνείς οργανώσεις κατέγραψαν για το 50% των εργαζομένων ωρομίσθιο 0,30 ευρώ!

Οι εργολάβοι έχουν το δικαίωμα να περικόπτουν αυτές τις άθλιες αμοιβές σε περίπτωση που οι εργαζόμενοι προκαλούν -έστω και παρά τη θέλησή τους- ζημιά στο έργο, ενώ σχεδόν οι μισοί εργάτες αντί να πληρώνονται στο τέλος του μήνα, θα πάρουν, αν πάρουν, τα χρήματα που τους οφείλονται στο τέλος του έτους, καθώς έχουν υπογράψει ανάλογα συμβόλαια.

Οι εργαζόμενοι στοιβάζονται σε πολύ μικρά, ανθυγιεινά κοντέινερ που χρησιμοποιούνται ως κοιτώνες, χωρίς τουαλέτες και πόσιμο νερό και τους γίνεται παρακράτηση για τα έξοδα διαμονής τους από τις εργολαβικές εταιρείες. Οι εργάτες απολύονται χωρίς προειδοποίηση και χωρίς αποζημίωση, δουλεύουν έως και 17 ώρες την ημέρα και δεν υπάρχει κατοχυρωμένη η υπερωρία και η πρόσθετη αμοιβή.

Το ζενίθ της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εν όψει των Αγώνων αποκαλύπτει έκθεση της οργάνωσης Playfair σύμφωνα με την οποία κάποια από τα επίσημα εμπορεύματα για τους Ολυμπιακούς του 2008 γίνονται με παιδική εργασία.Παιδιά ηλικίας μέχρι 12 χρονών το ανώτερο αναγκάζονται να δουλεύουν 7 ημέρες την εβδομάδα έως και 15 ώρες, με ιδιαίτερα χαμηλούς μισθούς.

Η οργάνωση έχει καταγγείλει τέσσερις εταιρίες που είναι υπεύθυνες για την παραγωγή αναμνηστικών από τους αγώνες. Όταν φυσικά επιθεωρητές πήγαν να ελέγξουν τα εργοστάσια τα παιδιά είχαν εξαφανιστεί μυστηριωδώς…

Τα κέρδη υπολογίζονται σε εκατομμύρια δολαρίων. Τις κατηγορίες αρνήθηκαν οι εταιρίες. Στόχος μας είναι να είμαστε κοινωνικά υπεύθυνοι ηγέτες του Ολυμπιακού Κινήματος αναφέρεται στην ανακοίνωση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.
Αναμνηστικά Ολυμπιακών Αγώνων; Ίσως πρέπει να το ξανασκεφτείτε λοιπόν όσοι ετοιμάζεστε να ταξιδέψτε στο Πεκίνο το 2008, σε μια χώρα που δεν έχει και το καθαρότερο «ποινικό μητρώο» όσον αφορά το θέμα των εργασιακών δικαιωμάτων και ενώ τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται με τον χειρότερο τρόπο , η ολυμπιακή επιτροπή και κρατικοί φορείς μιλάνε για τα ιδεώδη τη ειρήνης και της εκεχειρίας.

Clandestine Insurgent Rebel Clown Army



Clandestine Insurgent Rebel Clown Army
Άρθρο: Pugna Team
Μετάφραση στο Μανιφέστο: Γιάννης
από το 4ο τεύχος

«Καλώς ήρθατε στον ασύγκριτο, τον αναπάντεχο, τον εξαιρετικά παράδοξο, τον αλλόκοτα όμορφο, τον νέο κόσμο του Clandestine Insurgent Rebel Clown Army (Μυστικού Στασιαστικού Αντάρτικου Στρατού Κλόουν).

«Δεν μπορούμε να κάνουμε την αρχή τέλεια και ωραία. Μην φοβάσαι να συμπεριφερθείς ανόητα, ξεκίνα σαν ανόητος.»
Η επέμβαση της δημιουργίας

Σε κάθε τεύχος παρουσιάζουμε και μία διαφορετική ομάδα δημιουργικού ακτιβισμού. Ο Clandestine Insurgent Rebel Clown Army είναι μία ιδέα που γεννήθηκε στην Αγγλία μετά το 2000 και βρήκε γρήγορα αποδοχή στην Ευρώπη , κυρίως στη Γερμανία και την Ολλανδία, αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου όπου δρουν ομάδες από στρατούς κλόουν.
Η δράση τους ξεπερνάει κάθε φαντασία και είναι πάντα επαναστατική. Κοροϊδεύουν τους μπάτσους ντυμένοι κλόουν, εφοδιασμένοι με αφοπλιστικό και καυστικό χιούμορ χωρίς χρήση βίας, εμψυχώνοντας κάθε φορά τους υπόλοιπους διαδηλωτές στις πορείες που συμμετέχουν. «Εισβάλουν» σε καταστήματα που πουλάνε στρατιωτικά είδη ή όπλα, από τα οποία μερικά είναι του στρατού και με σφυρίχτρες, κάνοντας χαζομάρες και με συμπεριφορά ηλίθιου καταφέρνουν μετά από λίγο να το κλείσουν και να κάνουν πάρτι έξω από αυτό.

Θεωρούν τον κόσμο ηλίθιο και αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που είναι κλόουν και κινούνται μυστικά γιατί αρνούνται να είναι θέαμα της διασημότητας. Ο στρατός τους είναι ένα επίλεκτο σώμα ηλιθίων όπως λένε οι ίδιοι γιατί μόνο ένας τέτοιος στρατός μπορεί να ανταποκριθεί στον ηλίθιο πόλεμο που διεξάγεται πάνω στη γη.
Διαβάστε το μανιφέστο τους και αναζητήστε βιντεάκια τους στο διαδίκτυο ή στο προσωπικό τους site για να πάρετε μία γεύση από δημιουργικό ακτιβισμό.

Στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη έχουν γίνει κάποια events τα οποία είχαν και session με θέμα τον C.I.R.C.A. αλλά από εκεί και πέρα δεν έχουμε δει κάτι παρόμοιο ή έστω να πλησιάζει δράσεις που να θυμίζουν τον δημιουργικό ακτιβισμό που ασκούν. Το εντυπωσιακότερο όλων με την συγκεκριμένη ομάδα, η οποία έχει αναρχοαυτόνομο πολιτικό υπόβαθρο, είναι η αποδοχή ακόμα και του κόσμου που δεν συμμετέχει στις διαδηλώσεις.


«Δεν μπορούμε να κάνουμε την αρχή τέλεια και ωραία. Μην φοβάσαι να συμπεριφερθείς ανόητα, ξεκίνα σαν ανόητος.»

Καλώς ήρθατε στον ασύγκριτο, τον αναπάντεχο, τον εξαιρετικά παράδοξο, τον αλλόκοτα όμορφο, τον νέο κόσμο του Clandestine Insurgent Rebel Clown Army (Μυστικού Στασιαστικού Αντάρτικου Στρατού Κλόουν).

Το Μανιφέστο
Είμαστε μυστικοί γιατί αρνούμαστε να είμαστε θέαμα της διασημότητας. Επειδή χωρίς αληθινά ονόματα, πρόσωπα και μύτες, δείχνουμε ότι ο λόγος μας, τα όνειρά μας και οι επιθυμίες μας είναι πιο σημαντικά από τις βιογραφίες μας. Επειδή απαρνούμαστε την κοινωνία της επίβλεψης, που παρακολουθεί, ελέγχει, κατασκοπεύει και καταγράφει κάθε μας κίνηση. Επειδή κρύβοντας την ταυτότητά μας ανακτούμε τη δύναμη των δράσεών μας. Επειδή με το μέηκαπ δίνουμε στην Αντίσταση ένα αστείο πρόσωπο και την φέρνουμε για άλλη μια φορά στην επιφάνεια.

Είμαστε στασιαστικοί γιατί εμφανιστήκαμε από το πουθενά και είμαστε παντού. Επειδή οι ιδέες μπορούν να αγνοηθούν αλλά όχι να εξαφανιστούν και μια εξέγερση της φαντασίας είναι ακαταμάχητη. Επειδή όποτε «πέφτουμε», «σηκωνόμαστε» ξανά και ξανά και ξανά, γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν έχει χαθεί, ότι τίποτα δεν είναι οριστικό. Επειδή η ιστορία δεν κινείται σε μια ευθεία γραμμή, αλλά κυλάει σαν το νερό, κάποιες φορές στροβιλίζοντας, άλλες στάζοντας, ρέοντας, πλημμυρίζοντας – πάντα άγνωστα, αναπάντεχα, αβέβαια. Επειδή το κλειδί για την ανταρσία είναι ο λαμπρός αυτοσχεδιασμός, όχι το τέλειο σχέδιο.

Είμαστε επαναστάτες γιατί αγαπάμε τη ζωή και την ευτυχία περισσότερο από την «επανάσταση». Επειδή καμία επανάσταση δεν ολοκληρώνεται κάποτε και οι εξεγέρσεις συνεχίζουν για πάντα. Επειδή θα αποσυναρμολογήσουμε την αόρατη μηχανή της αφηρημάδας με μέσα που δεν έχουν όρια. Επειδή δεν θέλουμε να αλλάξουμε ‘τον’ κόσμο, αλλά τον ‘δικό μας’ κόσμο. Επειδή πάντα θα λιποτακτούμε και θα παρακούμε αυτούς που καταχρώνται την εξουσία. Επειδή οι αντάρτες αλλάζουν τα πάντα – τον τρόπο που ζούνε, δημιουργούνε, αγαπούν, τρώνε, γελούν, παίζουν, μαθαίνουνε, εμπορεύονται, ακούνε, σκέφτονται και περισσότερο απ’ όλα τον τρόπο που επαναστατούνε.

Είμαστε κλόουν γιατί τι άλλο θα μπορούσε να είναι κάποιος σε έναν τόσο ηλίθιο κόσμο. Επειδή μέσα σε όλους μας υπάρχει ένας άνομος κλόουν που προσπαθεί να δραπετεύσει. Επειδή τίποτα δεν εξασθενεί την εξουσία περισσότερο από το να την γελοιοποιείς. Επειδή από πάντα οι ταχυδακτυλουργοί αγκάλιαζαν τις αντιφάσεις της ζωής, δημιουργώντας μία λογική σειρά μέσα από τη σύγχυση. Επειδή οι κλόουν είναι τρομακτικοί αλλά και αθώοι, σοφοί και ηλίθιοι, διασκεδαστές και σχισματικοί. Επειδή οι γελωτοποιοί πάντα πετύχαιναν στον να αποτυγχάνουν, πάντα έλεγαν ναι, πάντα ήλπιζαν και πάντα ένοιωθαν τα πράγματα έντονα. Επειδή ένας κλόουν μπορεί να επιβιώσει τα πάντα και να την σκαπουλάρει απ’ τα πάντα.

Είμαστε στρατός επειδή ζούμε σε έναν πλανήτη σε συνεχή πόλεμο – έναν πόλεμο των χρημάτων έναντι στη ζωή, του κέρδους έναντι στην αξιοπρέπεια, της προόδου έναντι στο μέλλον. Επειδή σε έναν πόλεμο ο οποίος τρέφεται με θανάτους και αίμα και αποβάλλει λεφτά και τοξικά, αξίζει ένα άσεμνο σώμα έκτροπων στρατιωτών. Επειδή μόνο ένας στρατός μπορεί να κυρήξει έναν ανόητο πόλεμο στον ανόητο πόλεμο. Επειδή η μάχη απαιτεί αλληλεγγύη, πειθαρχία και δέσμευση. Επειδή ένας κλόουν από μόνος του είναι μια αξιολύπητη φιγούρα, αλλά σε παρέες και ομάδες, ταξιαρχίες και τάγματα, είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι. Είμαστε στρατός γιατί είμαστε θυμωμένοι και, εκεί που οι βόμβες αποτυγχάνουν, εμείς μπορεί να νικήσουμε με ασυγκράτητο γέλιο. Και το γέλιο χρειάζεται αντήχηση.

Είμαστε οι C.I.R.C.A. γιατί έλκουμε και απωθούμε ταυτόχρονα, δεν είμαστε ούτε εδώ ούτε εκεί, αλλά στο πιο ισχυρό από όλα τα μέρη, το μέρος ανάμεσα στη Τάξη και το Χάος.

info: Clown Army

Klitink

το ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ των ΚΛΙΤΝΙΚ
Μετάφραση στο Μανιφέστο: Γιάννης
Δημοσιεύτηκε στο 2ο τεύχος του Pugna

Οι Klitink είναι μια ζωντανή και επαναστατική μηχανή, σε συνεχή στάση εξέγερσης, που εξαπλώνεται στα έρημα περίχωρα ονομαζόμενα ως μοντέρνα κοινωνία. Ο ρόλος των Klitink είναι να ανοίξουν μια πύλη σε έναν ενδοσκοπικό κόσμο, δημιουργώντας μία σουρεαλιστική έκφραση της ορατής ποίησης. Αυτό είναι μια περίληψη των ιδεών και θεωριών των Klitink και ακολουθεί το μανιφέστο τους.

«Αυτό το κείμενο γράφτηκε από απλή ανάγκη, αφού η μοντέρνα καθημερινότητα είναι μια ζωή υποταγμένη στην μαζικοποιημένη -παραγωγική και καταναλωτική- κοινωνία.
Οι δρόμοι είναι καλυμμένοι με προπαγανδιστικές διαφημίσεις που εξ υμνούν αναπαραγόμενες φαινομενικές ανάγκες, τα μαγαζιά μόδας είναι γεμάτα με ρούχα μαζικής εργοστασιακής παραγωγής , η μουσική βιομηχανία είναι αδιαφοροποίητη και κάθε ήχος είναι ίδιος με τον προηγούμενο, ακόμα και αν συγκρίνεις διαφορετικά είδη μουσικής, και κάθε τηλεοπτικό κανάλι έχει την ίδια προ δεδομένη φόρμουλα, τα ίδια προγράμματα.
Η mainstream κουλτούρα απορροφά αυτά τα δοσμένα στερεότυπα χωρίς να σκεφτεί ούτε λεπτό.
Και οι υποκουλτούρες απλά ακολουθούν, για να ταιριάξουν σε ένα συγκεκριμένου τύπου “χοιροστάσιο” . Όλοι προσαρμόζονται στην ομάδα που θέλουν να ανήκουν, αλλάζοντας το ντύσιμο και τις κοινωνικές επαφές τους, ενώ εξακολουθούν να ισχυρίζονται πως είναι πολύ διαφορετικοί από την mainstream κουλτούρα. Σαν γουρούνια στη λάσπη, σκάβοντας ολοένα και βαθύτερα μέσα σε αυτό το χάλι.
Δεν θα προσαρμοστούμε σε αυτές τις εξωτερικές απαιτήσεις της μάζας, αλλά διαλέγουμε να παραμείνουμε πιστοί στις εσωτερικές προσωπικές μας επιδιώξεις. Γυρνάμε την πλάτη στην mainstream κοινωνία με το lifestyle της ενδυμασίας τους, γελάμε στις αξιολύπητες υποκουλτούρες για την αδιαφορία τους.
Γι’αυτό η κοινωνία θα μας χαρακτηρίσει ως μια επαναστατική οργάνωση, και αυτό είναι εν μέρει αλήθεια. Διαλέγουμε το δικό μας ατομικό μονοπάτι, αντί για το προδεδομένο της μάζας ή αυτό των υποκουλτούρων, και εξαιτίας αυτού είναι δύσκολο να ταιριάξουμε στα στερεότυπα τις κοινωνίας. Αν αυτό θεωρείτε επαναστατικό, ας είναι.
Δρούμε διαδίδοντας της απόψεις και τις θεωρίες μας, συνωμοτώντας συνεχώς εναντίων θεμάτων πάνω στα οποία δεν συμφωνούμε, προσπαθώντας να ανοίξουμε τα μάτια σας, και εξαιτίας αυτού, ερχόμαστε σε σύγκρουση με τα στερεότυπα της κοινωνίας.
Πέτα μακριά αυτό το αυστηρό lifestyle που σε αιχμαλωτίζει, ξέσκισε αυτό το μαζικά παραγόμενο δέρμα που κρύβει την ατομικότητά σου, και τόλμα να ζήσεις μία ελεύθερη ζωή -την δική σου ζωή- χωρίς την πίεση μιας αρχαϊκής κοινωνίας
Θα κάψουμε κάθε μία σελίδα από αυτό το μανιφέστο τη στιγμή που θα παλιώσει και θα το αντικαταστήσουμε με ένα ολοκαίνουργιο και βελτιωμένο, που θα ταιριάζει στο πνεύμα της εποχής. Δε θα είμαστε συντηρητικοί σχετικά με τις απόψεις μας, μάλιστα, είμαστε πρόθυμοι να αλλάξουμε τις θέσεις μας, αν άλλες γνώμες αποδεικνύονται καταλληλότερες. Έχουμε ανοιχτά μυαλά.
Οι Klitink δρουν ως σανατόριο, ως καταφύγιο, ως ένα λεπτό συλλογισμού.
Σκοτώσαμε τον εφευρέτη και πετάξαμε τις σημειώσεις του, καταστρέψαμε το εργαστήριό του, και σηκώσαμε την οργάνωση Klitink στον αέρα σαν ένα νεογέννητο μωρό. Πετάξαμε μακριά τις παρωπίδες μας για να εκτεθούμε στον υπέροχο κόσμο που μας περικυκλώνει, κάψαμε τους προμελετημένους χάρτες τους για να μπορούμε να ταξιδεύουμε ελεύθερα προς το άγνωστο, και όλα αυτά για την εμπειρία. Θαυμάζουμε την παιδική ηλικία, όπου όλα είναι πρωτόγνωρα, όπου ένας ολόκληρος κόσμος απλώνεται μπροστά σου, έτοιμος να εξερευνηθεί και τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Στους Klitink δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Ζούμε για την εμπειρία.
Αγαπάμε την αλλαγή!
Δεν θέλουμε να είμαστε υπόδουλοι σε μια συγκεκριμένη εργασία, δεν θέλουμε να είμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα στυλ, δεν θέλουμε να είμαστε τοποθετημένοι σε μια στάνη με μία ετικέτα κολλημένη στα αυτιά μας.
Είμαστε εναλλακτικοί, είμαστε ανήθικοι, είμαστε ανεξιχνίαστοι, είμαστε λάθος, είμαστε σωστοί, είμαστε εγκαταλελειμμένοι, είμαστε απροσδόκητοι, είμαστε αδέσμευτοι, είμαστε αμέτρητοι, είμαστε άτρωτοι, είμαστε παράτολμοι, είμαστε φτωχοί, είμαστε αναμφισβήτητοι, είμαστε ακατάστατοι, είμαστε τέχνη και είμαστε ακαλαίσθητοι, είμαστε μία έντονη ηχητική συσκευή σε έναν ηχομονωμένο θάλαμο, είμαστε το αντίδοτο για την αρρώστια που είμαστε, και περισσότερο απ’όλα, δεν είμαστε καλοδεχούμενοι στις ομάδες άλλων ανθρώπων.


more info: Klitink

Οι Adbusters

Άρθρο: Pugna Team
Μετάφραση στο Μανιφέστο: Γιάννης, Ελπίδα
από το 3ο τεύχος


Οι Adbusters είναι ένας οργανισμός με βάση το Βανκούβερ του Καναδά. Όλα άρχισαν όταν κάποιος με όνομα Kalle Lasn στεκόταν αναστατωμένος στο πάρκινγκ ενός καναδέζικου super market επειδή ήταν υποχρεωμένος για να ψωνίσει εκεί να βάλει ένα κέρμα στο καρότσι. Σφήνωσε το κέρμα μέσα του με αποτέλεσμα το καρότσι να αχρηστευτεί. Αυτό ήταν η πρώτη του “εμπλοκή” με τον πολιτισμό.
Αυτό το μικρό βήμα οδήγησε σε άλλα πολύ μεγαλύτερα. Το 1989, η βρετανική επιχείρηση υλοτομίας Columbia, δεχόμενη επίθεση από οικολόγους, αντεπιτέθηκε χρησιμοποιώντας αφίσες και τηλεοπτικές διαφημίσεις. Μαζί με τον κινηματογραφιστή Bill Schmalz και άλλους ακτιβιστές, ο Lasn άρχισε μια αντίπαλη διαφήμιση. Αλλά οι τηλεοπτική σταθμοί αρνήθηκαν να την βγάλουν στον αέρα. Έτσι οι ακτιβιστές έκαναν πορεία μπροστά στα γραφεία της διεύθυνσης της υλοτομικής επιχείρησης και διαμαρτυρήθηκαν στα ΜΜΕ. Η ενέργειές τους δημοσιεύτηκαν από τον Τύπο, και οι διαφημίσεις της εταιρίας αποσύρθηκαν αφού εκατοντάδες άνθρωποι τηλεφώνησαν στα δίκτυα για να υποστηρίξουν τους οικολόγους. Ενθουσιασμένοι με την επιτυχία τους, οι διαδηλωτές ιδρύσαν το Adbusters Media Foundation.
Το Adbusters είναι επίσης περιοδικό. Το 1989 ήταν 3μηνιαίο με 5000 αντίγραφα, τώρα είναι ένα εκθαμβωτικό 2μηνιαίο περιοδικό με 120000 αντίγραφα και αναγνώστες σε 60 χώρες. Είναι ένα έντυπο με κριτική στην κοινωνία, άρθρα με θέματα από περίεργες τέχνες μέχρι οδηγίες για να γίνεις καλύτερος ακτιβιστής και φυσικά της διάσημες “αντι-” διαφημίσεις, με τις οποίες επιτίθενται στους πιο μισητούς εχθρούς τους, τις πολυεθνικές εταιρίες.
Ο στόχος των Adbusters είναι να πετύχει το κλείσιμο των πολυεθνικών χρησιμοποιώντας το δικό τους όπλο. Το marketing. Αλλάζοντας τις διαφημίσεις τους σε άλλες που, αντί να εξυμνούν τα προϊόντα, τα γελοιοποιούν. Οι καμπάνιες τους, οι οποίες στοχεύουν στο να αυξήσουν την προσοχή απέναντι στους κινδύνους του καταναλωτισμού, έχουν γίνει παγκόσμια event. Τέτοια είναι τα Buy Nothing Day, Turn Off TV Week, events που δημιουργήθηκαν για να σκεφτούν οι άνθρωποι τον κόσμο στον οποίο ζουν και τις ζωές που ζουν.
Οι Adbusters έχουν εμπνεύσει πολλά άτομα να δράσουν και να αρχίσουν να κάνουν τις δικές τους ενέργειες, για να αλλάξουν τον κόσμο που βλέπουν να πλημμυρίζεται από απληστία και καταστροφή, εξουσιασμένος από αδίστακτες επιχειρήσεις.

Οι θηριωδίες της θρησκευτικής ουτοπίας

Οι θηριωδίες της θρησκευτικής ουτοπίας
Άρθρο: Narkisah
Δημοσιεύτηκε στο 4ο τεύχος του Pugna

Η θρησκεία για πολλούς, ίσως για τους περισσότερους, αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για τη διαμόρφωση μιας διαχρονικής κοινωνικής πολιτικής (διαχρονικής γιατί η θρησκεία διαχέεται στο χρόνο) απαραίτητη για την ασφαλή και αρμονική διαβίωση των ανθρώπων. Η κάλυψη των ερωτημάτων που αφορούν σε υπαρξιακά επίπεδα κάθε άτομο με αποτέλεσμα να έχουμε ψυχολογικά ισορροπημένα άτομα στον κοινωνικό ιστό, είναι ένας από τους λόγους που η θρησκεία έχει πάρει τέτοιες κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις. Η διάχυση και επικράτηση διαμέσου της θρησκείας των απαραίτητων κανόνων για την υγιεινή (νηστεία, καθαριότητα) διασφαλίζουν την ομαλή κοινωνικοποίηση μέσα από τους θεσμούς της εκκλησίας (συναθροίσεις κτλ). Αντίθετα για άλλους, η θρησκεία γενικότερα σαν έννοια ή σαν αφοσίωση σε έναν θεό, είναι συνώνυμο της υποδούλωσης του ανθρώπινου πνεύματος και της μαζικοποίησης. Ωστόσο, τους βρίσκει αντίθετους και υποστηρικτές της ιδέας πως ο θεός είναι το μυαλό, η ουσιαστική και μόνη κυριαρχία που μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά. Ξεφεύγοντας όμως από τις προσωπικές πεποιθήσεις και τα πιστεύω του καθενός, (διότι όλοι είμαστε το ίδιο ελεύθεροι να πιστεύουμε και να υποστηρίζουμε ότι θέλουμε) κάτι το οποίο θα έπρεπε να βρίσκει όλους σύμφωνους είναι η καταδίκη της θρησκοληψίας που έχει οδηγήσει ακόμα και στον πόλεμο φανατισμένους οπαδούς θρησκειών. Η κατάσταση που χαρακτηρίζει το άτομο που είναι προσλαμβανόμενο από θρησκοληψία, πιστεύει με υπερβάλλοντα φανατισμό σε ιδεολογήματα και σοφιστείες (πολλές φορές όχι με βάση επιστημονικούς κανόνες) χωρίς να τα φιλτράρει χρησιμοποιώντας την κριτική του σκέψη. Ζωντανό παράδειγμα αποτελούν οι οπαδοί διαφόρων θρησκειών που καταφεύγουν σε επικίνδυνες εκδηλώσεις λατρείας των θεών τους με τη συγκατάθεση των ιερών και με βάση το δόγμα της θρησκείας τους. Λαμβάνοντας υπ όψιν τα πολλά κοινά στοιχεία θρησκειών όπως η παρθενογένεση και η κοινή ημερομηνία γέννησης των θεών, καταφεύγουμε στο συμπέρασμα πως όλα αυτά έχουν κατασκευαστεί από ανθρώπινους εγκεφάλους και έχουν καταλήξει σήμερα να είναι προϊόντα εκμετάλλευσης του λαού, ο οποίος γεννιέται και πεθαίνει κάνοντας την προσευχή του και όχι ελπίζοντας, τότε είναι λογικό οι “πιστοί” να έχουν μετατραπεί σε “οπαδούς”.

«Όσο πιο πολύ διερευνάμε αυτά που νομίζουμε πως καταλαβαίνουμε, από πού ήρθαμε με τι νομίζουμε πως κάναμε, τόσο που πολύ αντιλαμβάνεσαι ότι μας είπαν ψέματα. μας είπαν ψέματα από κάθε θεσμικό ίδρυμα. τι σας κάνει να πιστεύετε πως οι θρησκευτικές οργανώσεις είναι οι μόνες που έμειναν ανέγγιχτες? Οι θρησκευτικές οργανώσεις σ’ αυτόν τον κόσμο είναι εγκαθιδρυμένες από τους ίδιους τους ανθρώπους που σας έδωσαν την κυβέρνηση, την διεφθαρμένη παιδεία, που έστησαν τα διεθνή τραπεζικά καρτέλ. Γιατί τα αφεντικά δε δίνουν δεκάρα τσακιστή για εμάς. Το ΜΟΝΟ που τους νοιάζει είναι αυτό που τους ένοιαζε πάντα. Κι αυτό είναι να ελέγχουν ολόκληρο τον κόσμο. Έχουν παραπλανηθεί μακριά από την αληθινή θεία παρουσία του σύμπαντος, την οποία οι άνθρωποι αποκαλούν θεό. Δεν ξέρω τι είναι θεός, ξέρω όμως τι ΔΕΝ είναι. Εκτός κι αν είσαι διατεθειμένος να δεις ολόκληρη την αλήθεια οποιαδήποτε κι αν είναι, οπουδήποτε και αν οδηγεί.

Κι αν θες να κοιτάξεις από την άλλη μεριά ή αν θες να παίξεις με τα φαβορί τότε κάπου στην πορεία θα διαπιστώσεις ότι ανακατεύεσαι με τη θεία δικαιοσύνη όσο πιο πολύ μορφώνεσαι τόσο πιο πολύ καταλαβαίνεις από πού ξεκινάνε όλα και όσο πιο πολύ τα πράγματα ξεκαθαρίσουν και αρχίζεις να βλέπεις ψέματα παντού, πρέπει να ψάχνεις και να ξέρεις την αλήθεια, η οποία είναι πολυσύνθετη αλλά ένα μεγάλο μέρος της μπορείς να το πλησιάσεις μέσω της μόρφωσης, και η αλήθεια θα σε απελευθερώσει. Πρέπει να το βρίσκουν δύσκολο αυτοί που έχουν την εξουσία ως αλήθεια αντί την αλήθεια ως εξουσία.
Για να πω την αλήθεια, όταν μιλάμε για παραμύθια, για υψηλής στάθμης χοντρά παραμύθια, θα πρέπει να σταθούμε με δέος στον αξεπέραστο μέσα στα χρόνια πρωταθλητή ψεύτικων υποσχέσεων και υπερβάλλων απαιτήσεων, τη θρησκεία. Η Θρησκεία κατάφερε να πείσει τον κόσμο ότι υπάρχει ένας αόρατος άντρας στον ουρανό ο οποίος βλέπει ότι κάνουμε κάθε μέρα, κάθε λεπτό της κάθε μέρας. Είναι εντελής, παντοδύναμος, πεφωτισμένος, πάνσοφος, όμως κάπως δεν τα καταφέρνει να διαχειριστεί σωστά τα χρήματα. Η θρησκεία παίρνει δισεκατομμύρια δολάρια, δεν πληρώνει φόρους, και πάντα ζητάει κι άλλα. Μιλάμε για χοντρό παραμύθι…..’’

(ντοκιμαντέρ ZEITGEIST)