Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

Post-Graffiti Τεχνικές

από τον: Στέφανος Μπατσής - stefanos.batsis@gmail.com

Η εποχή όπου στην street-art όλα άρχιζαν και τελείωναν στο graffiti πέρασε ανεπιστρεπτί και, πλέον μέσω μίας εξελικτικής διαδικασίας ( η οποία ακόμη και αυτή καθ’ αυτή παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον ) που διήρκησε αρκετά χρόνια, φτάσαμε στον σημερινό πλουραλισμό. Σήμερα, ο τυχόν street artist έχει να επιλέξει μεταξύ πολλών και διαφόρων τεχνικών, για να προωθήσει το δημιουργικό ακτιβισμό ή τα προσωπικά του πιστεύω. Απότοκο αυτού είναι η street-art να αποτελεί πραγματικά ζωντανό οργανισμό, ο οποίος συνεχώς αναδομείται δημιουργικά και ουσιαστικά, διευρύνοντας τους καλλιτεχνικούς ορίζοντες των κοινονών της ( διότι σαφως περί τέτοιων πρόκειται ) και αυξάνοντας τις δυνατότητές τους για αποτελεσματικότερη και μαζικότερη προβολή. Όλα αυτά και το γεγονός πως η street-art και η pop-art διαφαίνεται να έχουν ένα μέλλον, οριζόμενο από πολλούς κοινούς παρονομαστές έχουν στρέψει τα βλέμματα πολλών μελετητών της ανθρώπινης κοινωνίας αλλά και της “ mainstream “ κοινότητας πάνω στην τέχνη του δρόμου. Ευθύς αμέσως θα επιχειρηθεί από το γράφοντα ( ο οποίος σημειωτέον δεν δηλώνει επαΐων μα απλός παρατηρητής ) απολογισμός των σύγχρονων Post-Graffiti τεχνικών, για να δειχθεί η ποικιλία των κομματιών του puzzle της street-art.

Traditional graffiti artworks

Φυσικά και πρόκειται για το γνωστό σε όλους graffiti και όλα όσα έχουν να κάνουν με την ανάδειξή του σε μορφή τέχνης. Το άλλοτε παρεξηγημένο αυτό είδος έφθασε έπειτα από μια αμφιλεγόμενη πορεία χρόνων, η οποία το εξέλιξε σε βαθμό τέτοιο όπου τα παρακλάδια και οι επιμέρους τεχνικές του είναι αναρίθμητα, να υπερκεράσει τις δυσκολίες που προέτασσε ο παραδοσιακός βρετανικός πουριτανισμός και να εισβάλλει μέχρι και στη φημισμένη Tate Gallery του Λονδίνου.

Stencil Graffiti
Το είδος το οποίο τιμά κυρίως ο πασίγνωστος στις μέρες μας Banksy και το οποίο πρωτοέγινε γνωστό από τον Blek le Rat στο Παρίσι είναι αυτό του stencil graffiti. Προτιμάται από τους street-artists για την ευκολία και την απλότητα με την οποία μπορεί κάποιος να αναπαράγει μια εικόνα, να περάσει ένα υποσεινήδητο μήνυμα ή να προβάλλει τη δουλειά του. Το θεαματικό με το stencil graffiti είναι η αμεσότητα και η δύναμή του, πάντα, σε ευθεία αντιπαραβολή με τα όσα απαιτεί η δημιουργία του.

Wheatpastin/Street poster art

Δυστυχώς ένα όχι τόσο ανεπτυγμένο στην Ελλάδα είδος – ούτε καν αναπτυσσόμενο θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος - αλλά σημαντικό στοιχείο του σημερινού αστικού τοπίου στο δυτικό κόσμο, είναι η Street poster art. Εντυπωσιακές στη μορφή και συνάμα απαιτητικές στην κατασκευή, αυτές οι αφίσες συνδυάζουν με μοναδικό τρόπο τις εικόνες και τις λέξεις, γεμίζοντας αισθητικά το μάτι και καταφέρνοντας την προώθηση των θεμάτων/μυνημάτων τους.

Sticker art

Την πιο ανώδυνη για τους εμπλεκόμενους μορφή street-art αποτελεί η τέχνη του αυτοκόλλητου καθώς το ρίσκο για την τοποθέτησή του είναι μικρό και δεν προκαλεί σοβαρή ζημιά στις επιφάνεις, όπου εφαρμόζεται. Είτε φτιαγμένο από κάποια από τις ειδικευόμενες εταιρείες είτε φτιαγμένο στο χέρι, στην πιο απλή και ερασιτεχνική μορφή του το αυτοκόλλητο τρυπώνει γρήγορα και αθόρυβα οπουδήποτε ” διαβρώνοντας “ το σύστημα από μέσα ( χεχ ). Κύριοι εκφραστές της stecker art ή αλλιώς slap tagging είναι οι This is a heavy product, οι Bride Campaign και αρκετοί ακόμη.

Art intervention
Με τον όρο αυτό εννοείται το σχόλιο του street-artist σε ένα προγενέστερο έργο τέχνης. Η παρέμβαση αυτή επιτυγχάνεται με ποικίλλους και διαφορετικής τεχνικής μεθόδους και προσφέρει την πρωτόγνωρη αίσθηση της αλληλεπίδρασης μεταξύ των καλλιτεχνών. Η art intervention συνδέθηκε και με το κίνημα του νεο-ντανταϊσμού και κατά την άποψη του γράφοντα όχι άστοχα. Κύριοι εκφραστές της υπήρξαν και τα μέλη των Viennese Actionists οι οποίοι παραμένουν ακόμη και σήμερα “ σημείο αντιλεγόμενο “. Πάντως, η διαχωριστική γραμμή μεταξύ βανδαλισμού και art intervention είναι εξαιρετικά λεπτή κι αυτό οδηγεί συχνά σε παρερμηνείες και στην συλλήβδην αποκύρηξή της από πολλούς.

Flash mobbing
To flash mobbing που κι αυτό εντάσσεται στη street art είναι μια ξαφνική και ταυτόχρονη ενέργεια πλήθους ανθρόπων που κάνουν μια ασυνήθιστη πράξη σε έναν ασυνήθιστο χώρο και διαλύονται αστραπιαία. Πρόκειται για ένα από τα πιο πρόσφατα είδη και ενώ επιφανειακά έχει κοινά με τις πολιτικές και ακτιβιστικές εκδηλώσεις είναι στην ουσία του απολίτικο. Περιστρέφεται γύρω από τη δύναμη που η μάζα μπορεί να αντλήσει αυθύπαρκτα και φυσικά είναι διασκεδαστικό για όσους λαμβάνουν μέρος. Το πιο αξιοσημείωτο γεγονός flash mobbing έλαβε χώρα στις 22 Μαρτίου 2008 όπου πάνω από 5.000 συμμετέχοντες σε 25 μεγάλες πόλεις όλου του κόσμου επιδώθηκαν σε έναν ξεκαρδιστικό μαξιλαροπόλεμο στη μέση των δρόμων.
Street installations
Με καταιγιστικό ρυθμό φαίνεται πως κατακτά τις καρδιές όλων των street artists αυτή η ριζοσπαστική μορφή τέχνης. Αντίθετα με τα συμβατικά graffiti artworks ή με τo stencil graffiti τα οποία δημιουργούνται πάνω σε τοίχους ή και άλλες επιφάνειες οι καλλιτέχνες των street installations χρησιμοποιούν τρισδιάστατα αντικείμενα για να παρέμβουν με τρόπο δημιουργικό και σκοπό συνήθως αισθητικό αλλά και συχνά ακτιβιστικό στο αστικό τοπίο. Διάσημοι τέτοι καλλιτέχνες είναι ο Mark Jenkins, ο Brad Downey αλλά και ο Bunksy.


17 χρόνια χέρι-χέρι

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008
Για ακόμα μια φορά το κράτος έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο. Μέλη της ακροδεξιάς οργάνωσης Χρυσή Αυγή έκαναν τις δολοφονικές τους επιθέσεις με τη κάλυψη της αστυνομίας εναντίων όσων συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της Αθήνας στις 2 του Φλεβάρη για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους σε γιορτές μίσους. Ενώ οι αιμοσταγείς νοσταλγοί του Χίτλερ προκαλούσαν ανθρώπινα θύματα, οι ματατζίδες διευκόλυναν το έργο τους με ρίψη χημικών και την αλόγιστη χρήση βίας προς τους διαδηλωτές.
Οκτώβριος 1991
Αστυνομικοί των ΜΑΤ με την βοήθεια ακροδεξιών «αγανακτισμένων πολιτών» πολιορκούν επί ώρες το Πολυτεχνείο. Τα επεισόδια κατέληξαν στον εμπρησμό της Πρυτανείας.
Απρίλιος 1995
Σε επεισόδια στην ΑΣΟΕΕ ακροδεξιοί παρατάσσονται δίπλα στις διμοιρίες των ΜΑΤ. Βρίζουν και πετούν πέτρες εναντίων νεαρών. Τραυματίζεται μία κοπέλα.
Οι «αγανακτισμένοι πολίτες» δίνουν ξανά το «παρών», αυτή τη φορά έξω από το Πάντειο όπου γινόταν κατάληψη. Ακολούθησαν σοβαρά επεισόδια.
Νοέμβριος 1997
Διεξάγεται ΕΔΕ για διασυνδέσεις αστυνομικών στη Θεσσαλονίκη με ακροδεξιές οργανώσεις.
Ιούνιος 1998
Μέλη της Χρυσής Αυγής προκαλούν με την ανοχή της αστυνομίας επεισόδια στην πρώην Σχολή Ευελπίδων. Ακολουθεί η απόπειρα δολοφονίας κατά του φοιτητή Δημήτρη Κουσουρή.
Νοέμβριος 2002
Με την ανοχή της αστυνομίας, που δεν επενέβη εγκαίρως, ακροδεξιοί τραυμάτισαν με μαχαίρι φοιτητή στη Σολωμού.
Απρίλιος 2006
Ακροδεξιοί τραυμάτισαν με μαχαίρι δύο φοιτητές στο Πάντειο και ξυλοκόπησαν άγρια μια φοιτήτρια. Οι δράστες πέρασαν ανενόχλητοι μπροστά από τους αστυνομικούς.
Νοέμβριος 2006
Ακροδεξιοί μαζί με τα ΜΑΤ επιτίθενται εναντίων αναρχικών, κατά τη διάρκεια επεισοδίων στην επέτειο του Πολυτεχνείου, στη Θεσσαλονίκη.

Ναρκωτικά

Η χρήση εθιστικών ουσιών είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα της σημερινής κοινωνίας. Υπάρχουν οι παράνομες ουσίες όπως η ηρωίνη, η κοκαΐνη κτλ και οι νόμιμες ουσίες που είναι εξίσου βλαβερές, όπως το αλκοόλ, το τσιγάρο, τα αντικαταθλιπτικά χάπια που δίνονται με συνταγές γιατρών. Στις δύο αυτές περιπτώσεις ο χρήστης είναι άρρωστος και δεν είναι σε θέση να συντηρήσει τον εαυτό του. Όπως και να’ χει, η χρήση εθιστικών και τοξικών ουσιών οδηγούν στην εξαθλίωση και στο θάνατο.
Αποξενώνεσαι από τους γύρω σου και τον εαυτό σου, πληγώνεις αυτούς που σ’ αγαπάνε. Δεν είναι θέμα φόβου, είναι η πραγματικότητα. Το σύστημα μας θέλει ναρκωμένους για να μπορεί να μας ελέγχει και να μας χειραγωγεί. Μας θέλει αδύναμους για να μη μπορούμε να του αντισταθούμε και να μην μπορούμε να χαρούμε την ίδια τη ζωή. Είναι στο χέρι μας να μην πέσουμε στην παγίδα. Λέμε όχι στα ναρκωτικά, αγάπη για τη ζωή.

Εditorial [3ο τεύχος]

Pugna, δηλαδή μάχη. Τη μάχη που δίνουμε καθημερινά για τα δικαιώματά μας, για να ζούμε με αξιοπρέπεια, όχι απλά να επιβιώνουμε μέχρι να πεθάνουμε.

Για να αναδείξουμε επιτέλους την αξιοκρατία αντί της υπερίσχυσης του δυνατού που επικρατεί στη χώρα αυτή και ξεφτίζει την ομορφιά.

Τη μάχη που δίνουμε για ένα πιο υγιεινό περιβάλλον έναντι στην αδιαφορία του ανθρώπου, του πιο τέλειου αλλά ταυτόχρονα του πιο καταστροφικού όντος πάνω στον πλανήτη. Κι όλα αυτά γίνονται για έναν και μόνο σκοπό, για τον πλούτο, για να αποκτά ο άνθρωπος όσα περισσότερα μπορεί, ώστε να μπορέσει να αποκτήσει κι άλλα, και έτσι μπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο αθλιότητας που τελικά τον οδηγεί στην δυστυχία.

Όσο κι αν όλα αυτά ξεφτίζουν την ουσία της ζωής, όσο κι αν αρρωσταίνουν τον πλανήτη μέρα με τη μέρα, όσο κι αν σαπίζουν την ομορφιά, δεν μπορούν να σαπίσουν τα όνειρά μας, δεν μπορούν να τα εμποδίσουν καν.

Δεν μπορούνε να μας σταματήσουν.

Εditorial [2o τεύχος]

Η γιορτή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς τελειώνει σιγά σιγά. Οι μέρες των γιορτών μου φαίνονται πάντα πολύ διαφορετικές από τις άλλες. Έξω βλέπεις παντού χαρούμενους και ξέγνοιαστους ανθρώπους αντί για μίζερες φιγούρες όπως την υπόλοιπη χρονιά. Μαζί με την γιορτινή ατμόσφαιρα, θα φύγουν πάλι και τα χαρούμενα πρόσωπα.
Γιατί όμως αλλάζει έτσι η διάθεση των ανθρώπων αυτές τις μέρες; Δεν νομίζω να τους φέρνει χαρά το πνεύμα των Χριστουγέννων, η γέννηση ή η ανάσταση του Κυρίου (aka Jesus Christ). Μήπως τους βοηθάει το shopping therapy; Shopping therapy…αν είναι δυνατόν!

Γιατί να μην βλέπουμε αυτές τις χαρούμενες φάτσες να χαμογελάνε και στην καθημερινότητά τους? Παρά μόνο αυτές τις γιορτινές μέρες να θυμούνται να περάσουν κάποιες στιγμές με τους δικούς τους ανθρώπους και να συνειδητοποιήσουν πως το νόημα και η χαρά της ζωής δεν βρίσκεται σε αυτό που κυνηγούν όλο τον χρόνο απεγνωσμένα, στο χρήμα και στα υλικά αγαθά. Και μέσα σε όλη αυτή την γιορτινή ατμόσφαιρα με τους στολισμένους δρόμους και τις βιτρίνες και το πνεύμα αγάπης που γεννιέται μέσα τους και μέσα σε δύο εβδομάδες έχει σβήσει, βάζουν στην άκρη τα δικά τους προβλήματα και σκέφτονται τον συνάνθρωπο. Έτσι τις μέρες αυτές δίνουν φαγητό, χρήματα, ρούχα και δώρα σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη, άστεγους, φτωχούς, ενώ όλο τον υπόλοιπο καιρό αδιαφορούν για το αν οι άνθρωποι αυτοί μένουν σε χαρτοκούτια ή σε παγκάκια, αν μένουν για μέρες νηστικοί ή αν τρώνε ψάχνοντας τα σκουπίδια μας.

Όπως ξαναείπα ,όμως , το πνεύμα χαράς – αγάπης – ανθρωπιάς σβήνει μαζί με τα φωτεινά λαμπιόνια των δρόμων και τη θέση του παίρνει το πνεύμα μιζέριας – μίσους – αδιαφορίας.

Φυσικά και έχουμε όλοι μας προβλήματα, αυτή όμως είναι η ευκαιρία μας να ζήσουμε κι αν δεν το κάνουμε τώρα πότε θα το κάνουμε? Μετά τον θάνατο μας? Μετά δεν ξέρουμε τι υπάρχει αλλά μέχρι να το ανακαλύψουμε ας ζούμε κάθε μέρα σαν γιορτή.

Καλή χρονιά.

Skateboard

Tι λείπει από τα Ιωάννινα και την Ήπειρο εκτός από σιδηροδρομική γραμμή; Ένα πραγματικό Skateboard Park για τις εκατοντάδες των ατόμων και των ομάδων από τη γύρω περιοχή που ασχολούνται με το άθλημα και ένα μεγάλο Skateboard Festival. Στο παρελθόν πραγματοποιήθηκαν κάποια event με αρκετά μεγάλη απήχηση για τα δεδομένα της Ηπείρου και έγιναν και κάποιες ενέργειες για τη δημιουργία πάρκου, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Παλιότερα η Νομαρχία και οι μπασκέτες στην Αρχιεπισκόπου Μακαρίου δίπλα στην Πυροσβεστική ήταν ο πόλος έλξης για τους περισσότερους σκειτάδες των Ιωαννίνων. Τώρα, στο κέντρο και στα προάστια, σε κάθε γειτονιά συναντάς παιδιά με πατίνια. Δε νομίζετε (και είστε πάρα πολλοί εσείς που το νομίζετε) πως έφτασε η ώρα να διεκδικήσουμε τη δημιουργία ενός x-treme πάρκου στη πόλη μας (όποια κι αν είναι);

Parkour

Ο ιδρυτής του Parkour είναι ο David Belle. Το νέο άθλημα του δρόμου ξεκίνησε από τη Γαλλία πολύ πρόσφατα και έχει αρχίσει και γίνεται πολύ δημοφιλές σε όλο τον κόσμο. Το νέο αυτό κύμα έχει έρθει στην Ελλάδα και έχει εξαπλωθεί από τη μία άκρη στην άλλη.
Σκοπός του parkour είναι να τρέχεις και να ξεπερνάς τα εμπόδια που συναντάς με τον ταχύτερο δυνατό τρόπο, αλλά και επιδεξιότητα. Μία από τις τεχνικές του είναι το free running όπου σκοπός είναι να περνάς τα εμπόδια χρησιμοποιώντας ακροβατικές φιγούρες.
To parkour έχει ήδη διεισδύσει σε όλο το φάσμα του θεάματος, από video clip μεγάλων καλλιτεχνών (βλέπε Madonna-Jump) μέχρι διαφημίσεις των ποιο γνωστών εταιριών παγκοσμίως. O David Belle, ο ιδρυτής του αθλήματος, πρωταγωνιστούσε στην ταινία District B13 (Γκέτο 13). Η ποιο γνωστή και δημοφιλής ομάδα parkour στον κόσμο είναι η Adrenaline.
Πως σας φαίνεται το νέο αυτό σπορ; Θα θέλατε να ξεκινήσετε και εσείς; Καλύτερα να βγείτε από το σπίτι…απ’ το παράθυρο…

σχετικά site:
www.le-parkur.com
adrenaline team

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

NINJA TUNE

NINJA TUNE
Άρθρο: RSN
Δημοσιεύτηκε στο 5ο τεύχος του Pugna




Ένα μεγάλο ποσοστό από τις ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια και κινούνται στους χώρους του «εναλλακτικού» hip hop, της electronica και του «freestyle» έχουν ένα κοινό στοιχείο, την φιλοδοξία να μοιάσουν στην μεγάλη Ninja Tune!

Η εταιρεία ξεκίνησε στο Λονδίνο το 1990, από δύο μουσικούς: τους Τζόναθαν Μορ και Ματ Μπλακ, τα μέλη των Coldcut, που είχαν κουραστεί να προσπαθούν να πείσουν τις εταιρείες ότι η δική τους μουσική ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα από τον ποπ χυλό και την εμπορευματοποιημένη χάουζ. Έτσι, αποφάσισαν να ανοίξουν το δικό τους label-«οργανισμό», όπως τον αποκαλούν και οι ίδιοι. Στις αρχές του 1990, οι δυο τους έκαναν ένα ταξίδι στην Ιαπωνία και εκεί ήταν που άνθισε το μέχρι σήμερα μεγάλο ενδιαφέρον τους για την ιαπωνική κουλτούρα. «Βρήκαμε ένα παλιό βιβλίο για τους Ninja και τον τρόπο ζωής τους. Μάθαμε πώς έχτιζαν σπίτια όπου υπήρχαν δίοδοι διαφυγής και υπόγεια τούνελ, για να μπορούν να εξαφανίζονται και να εμφανίζονται κάπου αλλού σε περίπτωση εισβολής. Όλα γύρω τους είχαν να κάνουν με το υπερφυσικό, τις τεχνικές και την ιδέα να διατηρείς μια κρυφή ταυτότητα». Και έτσι αποφάσισαν να δώσουν το όνομα που αποτελεί σταθμό μέχρι και σήμερα για τους λάτρεις αυτού του είδους. NINJA TUNE!
Αυτός ο «οργανισμός», όπως τον αποκαλούν οι ίδιοι, είναι πλέον ένα από τα κλασικά ανεξάρτητα label παγκοσμίως, που έφεραν στο φως ένα μεγάλο αριθμό μουσικών, παραγωγών, συγκροτημάτων και Djs όπως τους Herbaliser, Cinematic Orchestra, Dj Food, Mr Scruff, Roots Manuva, Kid Koala, Coldcut, Amon Tobin και πολλούς άλλους.
Κουρασμένοι από τον τρόπο marketing και το λάθος χειρισμό των καλλιτεχνών από τις πολυεθνικές, η εταιρεία λειτουργεί ως κολεκτίβα η οποία προσφέρει απόλυτη ελευθερία «χωρίς τους οικονομικούς και καλλιτεχνικούς περιορισμούς που θέτουν οι πολυεθνικές». Οι καλλιτέχνες επιλέγονται με κριτήριο την πρωτοτυπία και το ταλέντο της μουσικής τους. Να είναι μουσικά πρωτοπόροι και όχι μιμητές, όπως μας λένε και οι ίδιοι, και συνεχίζουν... «Γενικά κυκλοφορούμε μουσική που δεν αφορά το μέσο ακροατή και αποφεύγουμε οτιδήποτε κραυγαλέα εμπορικό».

Μέσα από μια συνεχή κυκλοφορία δίσκων-πρότυπο για το είδος τους και για την ανησυχία τους για τον ήχο, αυτήν τη στιγμή η Ninja Tune με τρία ακόμη υπό-label (Ntone, Big Dada, Counter) διαθέτει ένα μεγάλο κατάλογο από τους πραγματικά πρωτοπόρους στα είδη τους καλλιτέχνες.
9 lazy 9, Up Bustle and Out, London Funk Allstars, Funky Porcini, Dj Vadim, Hexstatic, Neotropic, Sixtoo, Fog, Amon Tobin, Clifford Gilberto, Roots Manuva, Lotek hi fi, Quannum, Ty, The Infesticons και η λίστα είναι ατέλειωτη.
Η περίπτωση της Ninja είναι μοναδική , με τεράστιο status στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη, δεν ησυχάζουν με τίποτα, συνεχίζουν να εκπλήσσουν και να θέτουν μια συνεχώς ανανεωμένη άποψη για τη μουσική και τη ζωή σε κάθε νέο τους βήμα. Βασικό χαρακτηριστικό της εταιρείας δεν αποτελεί μόνο το μεγάλο εύρος μουσικών κατευθύνσεων, αλλά η εξέλιξη αυτών μέσα στα χρόνια και το χάρισμά της να βρίσκεται σχεδόν πάντα ένα βήμα μπροστά. Η τεχνική του ninja!!

Links:
Ninja Tune the site
Νinja Τune MS

ΟΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ

Μία προσέγγιση στην αυτονομία

Ο Velleman υποστηρίζει ότι η αυτοκτονία των κρατουμένων στο Γκουαντάναμο ήταν μια ύστατη προσπάθεια -ή κραυγή- αυτών των ανθρώπων να δείξουν ότι είναι αυτόνομα όντα.
Αυτονομία είναι η δυνατότητα ενός ορθολογικού όντος να επιλέγει τους σκοπούς του, και τους τρόπους με τους οποίους θα επιδιώξει τους σκοπούς αυτούς. Η αυτονομία είναι, με άλλα λόγια, η ικανότητα ενός ανθρώπου να συγγράφει την ίδια του τη ζωή. Ένα ετερόνομο ων, το οποίο ακολουθεί τυφλά τους σκοπούς -και τα μέσα για την εκπλήρωσή τους- που του θέτουν άλλοι, στερείται μία ιδιότητα συστατική της ανθρώπινης εμπειρίας.
Μολονότι ελάχιστοι αμφισβητούν τη σημασία της αυτονομίας για μια ελεύθερη, ουσιαστική ζωή, η σημασία της ίδιας της αυτονομίας -καθαυτής- αμφισβητείται. Πολλοί λένε, δηλαδή, ότι η αυτονομία δεν έχει η ίδια αξία. Το μόνο που έχει αξία είναι εκείνο που σου επιτρέπει η αυτονομία να κάνεις με τη ζωή σου: να επιλέγεις το τάδε, να απορρίπτεις το δείνα κ.ο.κ. Να είσαι, εν ολίγοις, συγγραφέας της ζωής σου, δεν είναι από μόνο του αρκετό. Πρέπει να κάνεις κάτι με την ελευθερία που σου δόθηκε για να αποκτήσει αξία η αυτόνομη επιλογή και ζωή σου.
Είναι γνωστό ότι η αυτονομία των φυλακισμένων στο Γκουαντάναμο δεν χαίρει ιδιαίτερου σεβασμού. Βέβαια σε όλες τις φυλακές των ΗΠΑ -και του κόσμου ολόκληρου- η αυτονομία των κρατουμένων καταπατείται συχνά. Ωστόσο στο Γκουαντάναμο τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Οι κρατούμενοι εκεί μπορεί να θέλουν να περιφερθούν ελεύθεροι στο προαύλιο της φυλακής, ή να κάνουν πράγματα με τον περιβάλλοντα χώρο στα κελιά τους, ή να επικοινωνήσουν απρόσκοπτα με φίλους και συγγενείς. Δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα, ακριβώς επειδή βρίσκονται εκτός των ΗΠΑ. Σε ύψιστης ασφαλείας φυλακές μέσα στις ΗΠΑ, οι κρατούμενοι έχουν δικαιώματα. Όχι στο Γκουαντάναμο. Ελάχιστοι από τους κρατουμένους εκεί έχουν ελπίδες ότι θα βγουν, ή ότι θα δικαστούν κάποια μέρα. Ακόμα λιγότεροι έχουν πρόσβαση σε φίλους και συγγενείς. Τον Δεκέμβριο του 2005 πολλοί από τους κρατουμένους αποφάσισαν να καταφύγουν σε απεργία πείνας. Η κίνησή τους οδήγησε σε μαζική επισίτιση δια της βίας. Δεν πιστεύω ότι αυτά, και άλλα παρόμοια περιστατικά, συνιστούν φυλάκιση ή σωφρονισμό. Ούτε συνιστούν βασανιστήρια, με (μερικό) σκοπό την εξάλειψη αυτόνομων ανακλαστικών στους κρατουμένους.
Οι αυτόχειρες του Γκουαντάναμο δεν ‘έκαναν’ κάτι περισσότερο με την αυτονομία που τους δόθηκε. Δεν χρησιμοποίησαν την αυτονομία τους για να συγγράψουν μια καλή ζωή (πολλοί από αυτούς μπορεί να την χρησιμοποίησαν για να συγγράψουν για εξαιρετικά κακή ζωή). Βρήκαν όμως έναν πολύ άμεσο τρόπο να φωνάξουν ότι μπορούν ακόμα κι εκεί να επιλέγουν σκοπούς και μέσα για την επίτευξή τους. Αν αυτή τους η πράξη κάνει διαφορά -και νομίζω πως κάνει μεγάλη διαφορά- τότε έχουμε αυτό που χρειαζόμαστε. Έχουμε δείξει δηλαδή ότι μία ζωή με αυτονομία -ακόμα και μία ζωή που τελειώνει με αυτήν- είναι, από πολλές απόψεις, πολύ καλύτερη απ’ότι ζωή δίχως αυτήν. Η διαμαρτυρία των κρατουμένων δεν ήταν απλά μία κραυγή απελπισίας, όπως είπαν πολλοί. Ήταν εξίσου μία επιτυχημένη απόπειρα ανάδειξης της αυτονομίας, της ανθρώπινης εκείνης ιδιότητας που κάθε μορφή γκούλαγκ -είτε σοβιετικό, είτε αμερικάνικο- πασχίζει να εκμαυλίσει.

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

Πεκίνο 2008



Πεκίνο 2008
Άρθρο: Hanblesia

Δημοσιεύτηκε στο 4ο τεύχος του Pugna

Ελάχιστα - αν όχι καθόλου - με συγκινεί το Ολυμπιακό ιδεώδες, ιδιαίτερα στις μέρες μας, καθώς έχει εξελιχθεί σε μια τεραστίων διαστάσεων οικονομική – και όχι μόνο - επιχείρηση, που συχνά υπηρετεί τις πιο κραυγαλέες σκοπιμότητες καθώς και σε ένα διαγωνισμό χημείας του οποίου νικητής στέφεται όποιος παίρνει τα καλύτερα αναβολικά.

Προσωποποίηση της παγκοσμιοποίησης θεωρούνται πλέον όλα τα κορυφαία αθλητικά γεγονότα με επιστέγασμα αυτών τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα, ο μηχανοκίνητος αθλητισμός και κάθε μορφής άθλημα που αναφέρεται και περιλαμβάνει αθλητές πολλών χωρών εμπίπτει σε μια πολυδάπανη προσπάθεια διαφήμισης των αστικών μονοπωλίων και των πολυεθνικών επιχειρήσεων που συνεπάγεται κάθε φορά κέρδη εκατομμυρίων δολαρίων.

Με την εμπειρία της προετοιμασίας των αγώνων του 2004 στην Αθήνα φαίνεται πως για τη διεξαγωγή των αγώνων αυξάνεται η φορολογία, μειώνονται οι δαπάνες για κοινωνικούς σκοπούς, παιδεία (βιβλία στα Πανεπιστήμια, σίτιση, στέγαση κτλ), καταργείται το οχτάωρο λόγο καθυστερήσεων των διαγραμμάτων περάτωσης των τεχνικών έργων και της ανάγκης διπλής εργατικής προσφοράς από τους εργαζόμενους στις εγκαταστάσεις
Αλλά οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν έπαυσαν ποτέ να είναι μια από τις πλέον εντυπωσιακές διεθνείς διοργανώσεις, με δισεκατομμύρια θεατές, μια σημαντική ευκαιρία να προβληθεί η διοργανώτρια χώρα, να αναδείξει την δύναμη, την οικονομία, την αναπτυγμένη τεχνολογία της.

Από την σκοπιά αυτή άλλωστε αντιμετώπισε από την πρώτη στιγμή την ανάληψη της διοργάνωσης η Κίνα και όπως φαίνεται επιχειρεί με εντυπωσιακό τρόπο να «εξαφανίσει» πίσω από τα πυροτεχνήματα και τα εκπληκτικά έργα, τα προβλήματα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Κι ενώ τον Ιούλιο του 2001,όταν επελέγη το Πεκίνο να διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008, η Κίνα δεσμεύτηκε να βελτιώσει την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ,από τότε μέχρι σήμερα, η κατάσταση μάλλον χειροτέρεψε, καθώς αυξήθηκε η καταπίεση εν όψει των Αγώνων.

Στα χρόνια που ακολούθησαν γίναμε μάρτυρες, πολλών και εξαιρετικών γεγονότων, που έπληξαν όχι μόνο τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και αυτήν την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση, καθώς τα γιγαντιαία – η λέξη φαραωνικά είναι εντελώς αδύναμη να αποδώσει το μέγεθος- έργα υποδομής, ανάπτυξης, κλπ οδήγησαν εκατομμύρια κινέζων με την βία έξω από την γη, στην οποία για αιώνες κατοικούσαν, έξω από τις αστικές κατοικίες, που κατεδαφίστηκαν κατά χιλιάδες, χωρίς την παραμικρή δυνατότητα αντίστασης.
Καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εκμετάλλευση των εργατών στην Κίνα στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου καταγγέλλει διεθνής οργάνωση.

Οι υπερσύγχρονες ολυμπιακές εγκαταστάσεις και οι δεκάδες ουρανοξύστες που υψώθηκαν τα τελευταία χρόνια στο μολυσμένο ουρανό του Πεκίνου κατασκευάστηκαν από εξαθλιωμένους εσωτερικούς μετανάστες, το καθεστώς των οποίων λίγο διαφέρει από εκείνο των σκλάβων.

Η διεθνής ΜΚΟ Human Rights Watch καταγγέλλει ότι οι εργάτες δεν είχαν ασφάλιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και έπαιρναν απελπιστικά χαμηλά μεροκάματα, ακόμη και για τα τριτοκοσμικά δεδομένα.
Αν και ο νόμος ορίζει κατώτερο ωρομίσθιο 0,62 ευρώ, σε έρευνες που έκαναν διεθνείς οργανώσεις κατέγραψαν για το 50% των εργαζομένων ωρομίσθιο 0,30 ευρώ!

Οι εργολάβοι έχουν το δικαίωμα να περικόπτουν αυτές τις άθλιες αμοιβές σε περίπτωση που οι εργαζόμενοι προκαλούν -έστω και παρά τη θέλησή τους- ζημιά στο έργο, ενώ σχεδόν οι μισοί εργάτες αντί να πληρώνονται στο τέλος του μήνα, θα πάρουν, αν πάρουν, τα χρήματα που τους οφείλονται στο τέλος του έτους, καθώς έχουν υπογράψει ανάλογα συμβόλαια.

Οι εργαζόμενοι στοιβάζονται σε πολύ μικρά, ανθυγιεινά κοντέινερ που χρησιμοποιούνται ως κοιτώνες, χωρίς τουαλέτες και πόσιμο νερό και τους γίνεται παρακράτηση για τα έξοδα διαμονής τους από τις εργολαβικές εταιρείες. Οι εργάτες απολύονται χωρίς προειδοποίηση και χωρίς αποζημίωση, δουλεύουν έως και 17 ώρες την ημέρα και δεν υπάρχει κατοχυρωμένη η υπερωρία και η πρόσθετη αμοιβή.

Το ζενίθ της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εν όψει των Αγώνων αποκαλύπτει έκθεση της οργάνωσης Playfair σύμφωνα με την οποία κάποια από τα επίσημα εμπορεύματα για τους Ολυμπιακούς του 2008 γίνονται με παιδική εργασία.Παιδιά ηλικίας μέχρι 12 χρονών το ανώτερο αναγκάζονται να δουλεύουν 7 ημέρες την εβδομάδα έως και 15 ώρες, με ιδιαίτερα χαμηλούς μισθούς.

Η οργάνωση έχει καταγγείλει τέσσερις εταιρίες που είναι υπεύθυνες για την παραγωγή αναμνηστικών από τους αγώνες. Όταν φυσικά επιθεωρητές πήγαν να ελέγξουν τα εργοστάσια τα παιδιά είχαν εξαφανιστεί μυστηριωδώς…

Τα κέρδη υπολογίζονται σε εκατομμύρια δολαρίων. Τις κατηγορίες αρνήθηκαν οι εταιρίες. Στόχος μας είναι να είμαστε κοινωνικά υπεύθυνοι ηγέτες του Ολυμπιακού Κινήματος αναφέρεται στην ανακοίνωση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.
Αναμνηστικά Ολυμπιακών Αγώνων; Ίσως πρέπει να το ξανασκεφτείτε λοιπόν όσοι ετοιμάζεστε να ταξιδέψτε στο Πεκίνο το 2008, σε μια χώρα που δεν έχει και το καθαρότερο «ποινικό μητρώο» όσον αφορά το θέμα των εργασιακών δικαιωμάτων και ενώ τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται με τον χειρότερο τρόπο , η ολυμπιακή επιτροπή και κρατικοί φορείς μιλάνε για τα ιδεώδη τη ειρήνης και της εκεχειρίας.

Clandestine Insurgent Rebel Clown Army



Clandestine Insurgent Rebel Clown Army
Άρθρο: Pugna Team
Μετάφραση στο Μανιφέστο: Γιάννης
από το 4ο τεύχος

«Καλώς ήρθατε στον ασύγκριτο, τον αναπάντεχο, τον εξαιρετικά παράδοξο, τον αλλόκοτα όμορφο, τον νέο κόσμο του Clandestine Insurgent Rebel Clown Army (Μυστικού Στασιαστικού Αντάρτικου Στρατού Κλόουν).

«Δεν μπορούμε να κάνουμε την αρχή τέλεια και ωραία. Μην φοβάσαι να συμπεριφερθείς ανόητα, ξεκίνα σαν ανόητος.»
Η επέμβαση της δημιουργίας

Σε κάθε τεύχος παρουσιάζουμε και μία διαφορετική ομάδα δημιουργικού ακτιβισμού. Ο Clandestine Insurgent Rebel Clown Army είναι μία ιδέα που γεννήθηκε στην Αγγλία μετά το 2000 και βρήκε γρήγορα αποδοχή στην Ευρώπη , κυρίως στη Γερμανία και την Ολλανδία, αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου όπου δρουν ομάδες από στρατούς κλόουν.
Η δράση τους ξεπερνάει κάθε φαντασία και είναι πάντα επαναστατική. Κοροϊδεύουν τους μπάτσους ντυμένοι κλόουν, εφοδιασμένοι με αφοπλιστικό και καυστικό χιούμορ χωρίς χρήση βίας, εμψυχώνοντας κάθε φορά τους υπόλοιπους διαδηλωτές στις πορείες που συμμετέχουν. «Εισβάλουν» σε καταστήματα που πουλάνε στρατιωτικά είδη ή όπλα, από τα οποία μερικά είναι του στρατού και με σφυρίχτρες, κάνοντας χαζομάρες και με συμπεριφορά ηλίθιου καταφέρνουν μετά από λίγο να το κλείσουν και να κάνουν πάρτι έξω από αυτό.

Θεωρούν τον κόσμο ηλίθιο και αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που είναι κλόουν και κινούνται μυστικά γιατί αρνούνται να είναι θέαμα της διασημότητας. Ο στρατός τους είναι ένα επίλεκτο σώμα ηλιθίων όπως λένε οι ίδιοι γιατί μόνο ένας τέτοιος στρατός μπορεί να ανταποκριθεί στον ηλίθιο πόλεμο που διεξάγεται πάνω στη γη.
Διαβάστε το μανιφέστο τους και αναζητήστε βιντεάκια τους στο διαδίκτυο ή στο προσωπικό τους site για να πάρετε μία γεύση από δημιουργικό ακτιβισμό.

Στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη έχουν γίνει κάποια events τα οποία είχαν και session με θέμα τον C.I.R.C.A. αλλά από εκεί και πέρα δεν έχουμε δει κάτι παρόμοιο ή έστω να πλησιάζει δράσεις που να θυμίζουν τον δημιουργικό ακτιβισμό που ασκούν. Το εντυπωσιακότερο όλων με την συγκεκριμένη ομάδα, η οποία έχει αναρχοαυτόνομο πολιτικό υπόβαθρο, είναι η αποδοχή ακόμα και του κόσμου που δεν συμμετέχει στις διαδηλώσεις.


«Δεν μπορούμε να κάνουμε την αρχή τέλεια και ωραία. Μην φοβάσαι να συμπεριφερθείς ανόητα, ξεκίνα σαν ανόητος.»

Καλώς ήρθατε στον ασύγκριτο, τον αναπάντεχο, τον εξαιρετικά παράδοξο, τον αλλόκοτα όμορφο, τον νέο κόσμο του Clandestine Insurgent Rebel Clown Army (Μυστικού Στασιαστικού Αντάρτικου Στρατού Κλόουν).

Το Μανιφέστο
Είμαστε μυστικοί γιατί αρνούμαστε να είμαστε θέαμα της διασημότητας. Επειδή χωρίς αληθινά ονόματα, πρόσωπα και μύτες, δείχνουμε ότι ο λόγος μας, τα όνειρά μας και οι επιθυμίες μας είναι πιο σημαντικά από τις βιογραφίες μας. Επειδή απαρνούμαστε την κοινωνία της επίβλεψης, που παρακολουθεί, ελέγχει, κατασκοπεύει και καταγράφει κάθε μας κίνηση. Επειδή κρύβοντας την ταυτότητά μας ανακτούμε τη δύναμη των δράσεών μας. Επειδή με το μέηκαπ δίνουμε στην Αντίσταση ένα αστείο πρόσωπο και την φέρνουμε για άλλη μια φορά στην επιφάνεια.

Είμαστε στασιαστικοί γιατί εμφανιστήκαμε από το πουθενά και είμαστε παντού. Επειδή οι ιδέες μπορούν να αγνοηθούν αλλά όχι να εξαφανιστούν και μια εξέγερση της φαντασίας είναι ακαταμάχητη. Επειδή όποτε «πέφτουμε», «σηκωνόμαστε» ξανά και ξανά και ξανά, γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν έχει χαθεί, ότι τίποτα δεν είναι οριστικό. Επειδή η ιστορία δεν κινείται σε μια ευθεία γραμμή, αλλά κυλάει σαν το νερό, κάποιες φορές στροβιλίζοντας, άλλες στάζοντας, ρέοντας, πλημμυρίζοντας – πάντα άγνωστα, αναπάντεχα, αβέβαια. Επειδή το κλειδί για την ανταρσία είναι ο λαμπρός αυτοσχεδιασμός, όχι το τέλειο σχέδιο.

Είμαστε επαναστάτες γιατί αγαπάμε τη ζωή και την ευτυχία περισσότερο από την «επανάσταση». Επειδή καμία επανάσταση δεν ολοκληρώνεται κάποτε και οι εξεγέρσεις συνεχίζουν για πάντα. Επειδή θα αποσυναρμολογήσουμε την αόρατη μηχανή της αφηρημάδας με μέσα που δεν έχουν όρια. Επειδή δεν θέλουμε να αλλάξουμε ‘τον’ κόσμο, αλλά τον ‘δικό μας’ κόσμο. Επειδή πάντα θα λιποτακτούμε και θα παρακούμε αυτούς που καταχρώνται την εξουσία. Επειδή οι αντάρτες αλλάζουν τα πάντα – τον τρόπο που ζούνε, δημιουργούνε, αγαπούν, τρώνε, γελούν, παίζουν, μαθαίνουνε, εμπορεύονται, ακούνε, σκέφτονται και περισσότερο απ’ όλα τον τρόπο που επαναστατούνε.

Είμαστε κλόουν γιατί τι άλλο θα μπορούσε να είναι κάποιος σε έναν τόσο ηλίθιο κόσμο. Επειδή μέσα σε όλους μας υπάρχει ένας άνομος κλόουν που προσπαθεί να δραπετεύσει. Επειδή τίποτα δεν εξασθενεί την εξουσία περισσότερο από το να την γελοιοποιείς. Επειδή από πάντα οι ταχυδακτυλουργοί αγκάλιαζαν τις αντιφάσεις της ζωής, δημιουργώντας μία λογική σειρά μέσα από τη σύγχυση. Επειδή οι κλόουν είναι τρομακτικοί αλλά και αθώοι, σοφοί και ηλίθιοι, διασκεδαστές και σχισματικοί. Επειδή οι γελωτοποιοί πάντα πετύχαιναν στον να αποτυγχάνουν, πάντα έλεγαν ναι, πάντα ήλπιζαν και πάντα ένοιωθαν τα πράγματα έντονα. Επειδή ένας κλόουν μπορεί να επιβιώσει τα πάντα και να την σκαπουλάρει απ’ τα πάντα.

Είμαστε στρατός επειδή ζούμε σε έναν πλανήτη σε συνεχή πόλεμο – έναν πόλεμο των χρημάτων έναντι στη ζωή, του κέρδους έναντι στην αξιοπρέπεια, της προόδου έναντι στο μέλλον. Επειδή σε έναν πόλεμο ο οποίος τρέφεται με θανάτους και αίμα και αποβάλλει λεφτά και τοξικά, αξίζει ένα άσεμνο σώμα έκτροπων στρατιωτών. Επειδή μόνο ένας στρατός μπορεί να κυρήξει έναν ανόητο πόλεμο στον ανόητο πόλεμο. Επειδή η μάχη απαιτεί αλληλεγγύη, πειθαρχία και δέσμευση. Επειδή ένας κλόουν από μόνος του είναι μια αξιολύπητη φιγούρα, αλλά σε παρέες και ομάδες, ταξιαρχίες και τάγματα, είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι. Είμαστε στρατός γιατί είμαστε θυμωμένοι και, εκεί που οι βόμβες αποτυγχάνουν, εμείς μπορεί να νικήσουμε με ασυγκράτητο γέλιο. Και το γέλιο χρειάζεται αντήχηση.

Είμαστε οι C.I.R.C.A. γιατί έλκουμε και απωθούμε ταυτόχρονα, δεν είμαστε ούτε εδώ ούτε εκεί, αλλά στο πιο ισχυρό από όλα τα μέρη, το μέρος ανάμεσα στη Τάξη και το Χάος.

info: Clown Army

Klitink

το ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ των ΚΛΙΤΝΙΚ
Μετάφραση στο Μανιφέστο: Γιάννης
Δημοσιεύτηκε στο 2ο τεύχος του Pugna

Οι Klitink είναι μια ζωντανή και επαναστατική μηχανή, σε συνεχή στάση εξέγερσης, που εξαπλώνεται στα έρημα περίχωρα ονομαζόμενα ως μοντέρνα κοινωνία. Ο ρόλος των Klitink είναι να ανοίξουν μια πύλη σε έναν ενδοσκοπικό κόσμο, δημιουργώντας μία σουρεαλιστική έκφραση της ορατής ποίησης. Αυτό είναι μια περίληψη των ιδεών και θεωριών των Klitink και ακολουθεί το μανιφέστο τους.

«Αυτό το κείμενο γράφτηκε από απλή ανάγκη, αφού η μοντέρνα καθημερινότητα είναι μια ζωή υποταγμένη στην μαζικοποιημένη -παραγωγική και καταναλωτική- κοινωνία.
Οι δρόμοι είναι καλυμμένοι με προπαγανδιστικές διαφημίσεις που εξ υμνούν αναπαραγόμενες φαινομενικές ανάγκες, τα μαγαζιά μόδας είναι γεμάτα με ρούχα μαζικής εργοστασιακής παραγωγής , η μουσική βιομηχανία είναι αδιαφοροποίητη και κάθε ήχος είναι ίδιος με τον προηγούμενο, ακόμα και αν συγκρίνεις διαφορετικά είδη μουσικής, και κάθε τηλεοπτικό κανάλι έχει την ίδια προ δεδομένη φόρμουλα, τα ίδια προγράμματα.
Η mainstream κουλτούρα απορροφά αυτά τα δοσμένα στερεότυπα χωρίς να σκεφτεί ούτε λεπτό.
Και οι υποκουλτούρες απλά ακολουθούν, για να ταιριάξουν σε ένα συγκεκριμένου τύπου “χοιροστάσιο” . Όλοι προσαρμόζονται στην ομάδα που θέλουν να ανήκουν, αλλάζοντας το ντύσιμο και τις κοινωνικές επαφές τους, ενώ εξακολουθούν να ισχυρίζονται πως είναι πολύ διαφορετικοί από την mainstream κουλτούρα. Σαν γουρούνια στη λάσπη, σκάβοντας ολοένα και βαθύτερα μέσα σε αυτό το χάλι.
Δεν θα προσαρμοστούμε σε αυτές τις εξωτερικές απαιτήσεις της μάζας, αλλά διαλέγουμε να παραμείνουμε πιστοί στις εσωτερικές προσωπικές μας επιδιώξεις. Γυρνάμε την πλάτη στην mainstream κοινωνία με το lifestyle της ενδυμασίας τους, γελάμε στις αξιολύπητες υποκουλτούρες για την αδιαφορία τους.
Γι’αυτό η κοινωνία θα μας χαρακτηρίσει ως μια επαναστατική οργάνωση, και αυτό είναι εν μέρει αλήθεια. Διαλέγουμε το δικό μας ατομικό μονοπάτι, αντί για το προδεδομένο της μάζας ή αυτό των υποκουλτούρων, και εξαιτίας αυτού είναι δύσκολο να ταιριάξουμε στα στερεότυπα τις κοινωνίας. Αν αυτό θεωρείτε επαναστατικό, ας είναι.
Δρούμε διαδίδοντας της απόψεις και τις θεωρίες μας, συνωμοτώντας συνεχώς εναντίων θεμάτων πάνω στα οποία δεν συμφωνούμε, προσπαθώντας να ανοίξουμε τα μάτια σας, και εξαιτίας αυτού, ερχόμαστε σε σύγκρουση με τα στερεότυπα της κοινωνίας.
Πέτα μακριά αυτό το αυστηρό lifestyle που σε αιχμαλωτίζει, ξέσκισε αυτό το μαζικά παραγόμενο δέρμα που κρύβει την ατομικότητά σου, και τόλμα να ζήσεις μία ελεύθερη ζωή -την δική σου ζωή- χωρίς την πίεση μιας αρχαϊκής κοινωνίας
Θα κάψουμε κάθε μία σελίδα από αυτό το μανιφέστο τη στιγμή που θα παλιώσει και θα το αντικαταστήσουμε με ένα ολοκαίνουργιο και βελτιωμένο, που θα ταιριάζει στο πνεύμα της εποχής. Δε θα είμαστε συντηρητικοί σχετικά με τις απόψεις μας, μάλιστα, είμαστε πρόθυμοι να αλλάξουμε τις θέσεις μας, αν άλλες γνώμες αποδεικνύονται καταλληλότερες. Έχουμε ανοιχτά μυαλά.
Οι Klitink δρουν ως σανατόριο, ως καταφύγιο, ως ένα λεπτό συλλογισμού.
Σκοτώσαμε τον εφευρέτη και πετάξαμε τις σημειώσεις του, καταστρέψαμε το εργαστήριό του, και σηκώσαμε την οργάνωση Klitink στον αέρα σαν ένα νεογέννητο μωρό. Πετάξαμε μακριά τις παρωπίδες μας για να εκτεθούμε στον υπέροχο κόσμο που μας περικυκλώνει, κάψαμε τους προμελετημένους χάρτες τους για να μπορούμε να ταξιδεύουμε ελεύθερα προς το άγνωστο, και όλα αυτά για την εμπειρία. Θαυμάζουμε την παιδική ηλικία, όπου όλα είναι πρωτόγνωρα, όπου ένας ολόκληρος κόσμος απλώνεται μπροστά σου, έτοιμος να εξερευνηθεί και τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Στους Klitink δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Ζούμε για την εμπειρία.
Αγαπάμε την αλλαγή!
Δεν θέλουμε να είμαστε υπόδουλοι σε μια συγκεκριμένη εργασία, δεν θέλουμε να είμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα στυλ, δεν θέλουμε να είμαστε τοποθετημένοι σε μια στάνη με μία ετικέτα κολλημένη στα αυτιά μας.
Είμαστε εναλλακτικοί, είμαστε ανήθικοι, είμαστε ανεξιχνίαστοι, είμαστε λάθος, είμαστε σωστοί, είμαστε εγκαταλελειμμένοι, είμαστε απροσδόκητοι, είμαστε αδέσμευτοι, είμαστε αμέτρητοι, είμαστε άτρωτοι, είμαστε παράτολμοι, είμαστε φτωχοί, είμαστε αναμφισβήτητοι, είμαστε ακατάστατοι, είμαστε τέχνη και είμαστε ακαλαίσθητοι, είμαστε μία έντονη ηχητική συσκευή σε έναν ηχομονωμένο θάλαμο, είμαστε το αντίδοτο για την αρρώστια που είμαστε, και περισσότερο απ’όλα, δεν είμαστε καλοδεχούμενοι στις ομάδες άλλων ανθρώπων.


more info: Klitink

Οι Adbusters

Άρθρο: Pugna Team
Μετάφραση στο Μανιφέστο: Γιάννης, Ελπίδα
από το 3ο τεύχος


Οι Adbusters είναι ένας οργανισμός με βάση το Βανκούβερ του Καναδά. Όλα άρχισαν όταν κάποιος με όνομα Kalle Lasn στεκόταν αναστατωμένος στο πάρκινγκ ενός καναδέζικου super market επειδή ήταν υποχρεωμένος για να ψωνίσει εκεί να βάλει ένα κέρμα στο καρότσι. Σφήνωσε το κέρμα μέσα του με αποτέλεσμα το καρότσι να αχρηστευτεί. Αυτό ήταν η πρώτη του “εμπλοκή” με τον πολιτισμό.
Αυτό το μικρό βήμα οδήγησε σε άλλα πολύ μεγαλύτερα. Το 1989, η βρετανική επιχείρηση υλοτομίας Columbia, δεχόμενη επίθεση από οικολόγους, αντεπιτέθηκε χρησιμοποιώντας αφίσες και τηλεοπτικές διαφημίσεις. Μαζί με τον κινηματογραφιστή Bill Schmalz και άλλους ακτιβιστές, ο Lasn άρχισε μια αντίπαλη διαφήμιση. Αλλά οι τηλεοπτική σταθμοί αρνήθηκαν να την βγάλουν στον αέρα. Έτσι οι ακτιβιστές έκαναν πορεία μπροστά στα γραφεία της διεύθυνσης της υλοτομικής επιχείρησης και διαμαρτυρήθηκαν στα ΜΜΕ. Η ενέργειές τους δημοσιεύτηκαν από τον Τύπο, και οι διαφημίσεις της εταιρίας αποσύρθηκαν αφού εκατοντάδες άνθρωποι τηλεφώνησαν στα δίκτυα για να υποστηρίξουν τους οικολόγους. Ενθουσιασμένοι με την επιτυχία τους, οι διαδηλωτές ιδρύσαν το Adbusters Media Foundation.
Το Adbusters είναι επίσης περιοδικό. Το 1989 ήταν 3μηνιαίο με 5000 αντίγραφα, τώρα είναι ένα εκθαμβωτικό 2μηνιαίο περιοδικό με 120000 αντίγραφα και αναγνώστες σε 60 χώρες. Είναι ένα έντυπο με κριτική στην κοινωνία, άρθρα με θέματα από περίεργες τέχνες μέχρι οδηγίες για να γίνεις καλύτερος ακτιβιστής και φυσικά της διάσημες “αντι-” διαφημίσεις, με τις οποίες επιτίθενται στους πιο μισητούς εχθρούς τους, τις πολυεθνικές εταιρίες.
Ο στόχος των Adbusters είναι να πετύχει το κλείσιμο των πολυεθνικών χρησιμοποιώντας το δικό τους όπλο. Το marketing. Αλλάζοντας τις διαφημίσεις τους σε άλλες που, αντί να εξυμνούν τα προϊόντα, τα γελοιοποιούν. Οι καμπάνιες τους, οι οποίες στοχεύουν στο να αυξήσουν την προσοχή απέναντι στους κινδύνους του καταναλωτισμού, έχουν γίνει παγκόσμια event. Τέτοια είναι τα Buy Nothing Day, Turn Off TV Week, events που δημιουργήθηκαν για να σκεφτούν οι άνθρωποι τον κόσμο στον οποίο ζουν και τις ζωές που ζουν.
Οι Adbusters έχουν εμπνεύσει πολλά άτομα να δράσουν και να αρχίσουν να κάνουν τις δικές τους ενέργειες, για να αλλάξουν τον κόσμο που βλέπουν να πλημμυρίζεται από απληστία και καταστροφή, εξουσιασμένος από αδίστακτες επιχειρήσεις.

Οι θηριωδίες της θρησκευτικής ουτοπίας

Οι θηριωδίες της θρησκευτικής ουτοπίας
Άρθρο: Narkisah
Δημοσιεύτηκε στο 4ο τεύχος του Pugna

Η θρησκεία για πολλούς, ίσως για τους περισσότερους, αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για τη διαμόρφωση μιας διαχρονικής κοινωνικής πολιτικής (διαχρονικής γιατί η θρησκεία διαχέεται στο χρόνο) απαραίτητη για την ασφαλή και αρμονική διαβίωση των ανθρώπων. Η κάλυψη των ερωτημάτων που αφορούν σε υπαρξιακά επίπεδα κάθε άτομο με αποτέλεσμα να έχουμε ψυχολογικά ισορροπημένα άτομα στον κοινωνικό ιστό, είναι ένας από τους λόγους που η θρησκεία έχει πάρει τέτοιες κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις. Η διάχυση και επικράτηση διαμέσου της θρησκείας των απαραίτητων κανόνων για την υγιεινή (νηστεία, καθαριότητα) διασφαλίζουν την ομαλή κοινωνικοποίηση μέσα από τους θεσμούς της εκκλησίας (συναθροίσεις κτλ). Αντίθετα για άλλους, η θρησκεία γενικότερα σαν έννοια ή σαν αφοσίωση σε έναν θεό, είναι συνώνυμο της υποδούλωσης του ανθρώπινου πνεύματος και της μαζικοποίησης. Ωστόσο, τους βρίσκει αντίθετους και υποστηρικτές της ιδέας πως ο θεός είναι το μυαλό, η ουσιαστική και μόνη κυριαρχία που μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά. Ξεφεύγοντας όμως από τις προσωπικές πεποιθήσεις και τα πιστεύω του καθενός, (διότι όλοι είμαστε το ίδιο ελεύθεροι να πιστεύουμε και να υποστηρίζουμε ότι θέλουμε) κάτι το οποίο θα έπρεπε να βρίσκει όλους σύμφωνους είναι η καταδίκη της θρησκοληψίας που έχει οδηγήσει ακόμα και στον πόλεμο φανατισμένους οπαδούς θρησκειών. Η κατάσταση που χαρακτηρίζει το άτομο που είναι προσλαμβανόμενο από θρησκοληψία, πιστεύει με υπερβάλλοντα φανατισμό σε ιδεολογήματα και σοφιστείες (πολλές φορές όχι με βάση επιστημονικούς κανόνες) χωρίς να τα φιλτράρει χρησιμοποιώντας την κριτική του σκέψη. Ζωντανό παράδειγμα αποτελούν οι οπαδοί διαφόρων θρησκειών που καταφεύγουν σε επικίνδυνες εκδηλώσεις λατρείας των θεών τους με τη συγκατάθεση των ιερών και με βάση το δόγμα της θρησκείας τους. Λαμβάνοντας υπ όψιν τα πολλά κοινά στοιχεία θρησκειών όπως η παρθενογένεση και η κοινή ημερομηνία γέννησης των θεών, καταφεύγουμε στο συμπέρασμα πως όλα αυτά έχουν κατασκευαστεί από ανθρώπινους εγκεφάλους και έχουν καταλήξει σήμερα να είναι προϊόντα εκμετάλλευσης του λαού, ο οποίος γεννιέται και πεθαίνει κάνοντας την προσευχή του και όχι ελπίζοντας, τότε είναι λογικό οι “πιστοί” να έχουν μετατραπεί σε “οπαδούς”.

«Όσο πιο πολύ διερευνάμε αυτά που νομίζουμε πως καταλαβαίνουμε, από πού ήρθαμε με τι νομίζουμε πως κάναμε, τόσο που πολύ αντιλαμβάνεσαι ότι μας είπαν ψέματα. μας είπαν ψέματα από κάθε θεσμικό ίδρυμα. τι σας κάνει να πιστεύετε πως οι θρησκευτικές οργανώσεις είναι οι μόνες που έμειναν ανέγγιχτες? Οι θρησκευτικές οργανώσεις σ’ αυτόν τον κόσμο είναι εγκαθιδρυμένες από τους ίδιους τους ανθρώπους που σας έδωσαν την κυβέρνηση, την διεφθαρμένη παιδεία, που έστησαν τα διεθνή τραπεζικά καρτέλ. Γιατί τα αφεντικά δε δίνουν δεκάρα τσακιστή για εμάς. Το ΜΟΝΟ που τους νοιάζει είναι αυτό που τους ένοιαζε πάντα. Κι αυτό είναι να ελέγχουν ολόκληρο τον κόσμο. Έχουν παραπλανηθεί μακριά από την αληθινή θεία παρουσία του σύμπαντος, την οποία οι άνθρωποι αποκαλούν θεό. Δεν ξέρω τι είναι θεός, ξέρω όμως τι ΔΕΝ είναι. Εκτός κι αν είσαι διατεθειμένος να δεις ολόκληρη την αλήθεια οποιαδήποτε κι αν είναι, οπουδήποτε και αν οδηγεί.

Κι αν θες να κοιτάξεις από την άλλη μεριά ή αν θες να παίξεις με τα φαβορί τότε κάπου στην πορεία θα διαπιστώσεις ότι ανακατεύεσαι με τη θεία δικαιοσύνη όσο πιο πολύ μορφώνεσαι τόσο πιο πολύ καταλαβαίνεις από πού ξεκινάνε όλα και όσο πιο πολύ τα πράγματα ξεκαθαρίσουν και αρχίζεις να βλέπεις ψέματα παντού, πρέπει να ψάχνεις και να ξέρεις την αλήθεια, η οποία είναι πολυσύνθετη αλλά ένα μεγάλο μέρος της μπορείς να το πλησιάσεις μέσω της μόρφωσης, και η αλήθεια θα σε απελευθερώσει. Πρέπει να το βρίσκουν δύσκολο αυτοί που έχουν την εξουσία ως αλήθεια αντί την αλήθεια ως εξουσία.
Για να πω την αλήθεια, όταν μιλάμε για παραμύθια, για υψηλής στάθμης χοντρά παραμύθια, θα πρέπει να σταθούμε με δέος στον αξεπέραστο μέσα στα χρόνια πρωταθλητή ψεύτικων υποσχέσεων και υπερβάλλων απαιτήσεων, τη θρησκεία. Η Θρησκεία κατάφερε να πείσει τον κόσμο ότι υπάρχει ένας αόρατος άντρας στον ουρανό ο οποίος βλέπει ότι κάνουμε κάθε μέρα, κάθε λεπτό της κάθε μέρας. Είναι εντελής, παντοδύναμος, πεφωτισμένος, πάνσοφος, όμως κάπως δεν τα καταφέρνει να διαχειριστεί σωστά τα χρήματα. Η θρησκεία παίρνει δισεκατομμύρια δολάρια, δεν πληρώνει φόρους, και πάντα ζητάει κι άλλα. Μιλάμε για χοντρό παραμύθι…..’’

(ντοκιμαντέρ ZEITGEIST)

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

Συνέντευξη: The Society Of Invisibles (απευθείας από το Φοίνιξ της Αριζόνα)

Δημοσιεύτηκε στο 4ο τεύχος του Pugna

Πριν δύο χρόνια, μία «Αόρατη Κοινωνία» που έχει τη βάση της στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού , μετά απ’ τη πρώτη δουλειά που παρουσίασε στο κόσμο, το “dial “M” for murder”, προκάλεσε έντονες σκοτεινές αναταράξεις σε όλη την υφήλιο. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζουν τρία άλμπουμ συγχρόνως, ένα από αυτά και η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους με τίτλο “episode 19”. Σας παρουσιάζουμε τη ν πρώτη συνέντευξη που παραχωρούν σε ελληνικό έντυπο…
Σας παρουσιάζουμε την συνέντευξη μεταφρασμένη στα ελληνικά αλλά και αυτούσια όπως ακριβώς μας την παραχώρησαν οι T.S.O.I. για να γουστάρετε.




Πόσα χρόνια υπάρχουν οι Society of Invisibles; Πόσα μέλη το αποτελούν και ποιοί είναι αυτοί;

Οι TSOI ιδρύθηκαν το 2000. Υπάρχουν ένα εκατομμύριο μέλη στους TSOI σε πολλά μέρη του
πλανήτη.

Ποιος είναι ο παραγωγός σας;
Έχουμε την δικιά μας «σπιτική» ομάδα παραγωγής, τους Dead Beats οι οποίοι είναι ο Erel the Rkatec, Plan B, Annex, Eddie Satan και ο Premonist.

Ετοιμάζετε κάποιο καινούργιο project για το μέλλον;
Ναι και πάλι ναι…αυτό το διάστημα δουλεύουμε το solo album του Guttas με τίτλο “Heads will Roll” και επίσης το solo album του Sunn Sunn. Βασικά δουλεύουμε παράλληλα δύο album με τον Sunn…θα δείτε τι εννοούμε…μείνετε συντονισμένοι…Ακόμα μαζεύουμε τα beats για το δεύτερο album των TSOI, το Episode 19.

Horrorcore. Τι ακριβώς είναι;
To horrorcore είναι η σκοτεινή πλευρά του hip hop. Όμως δεν κάνουμε μόνο horrorcore, αγγίζουμε όλα τα επίπεδα…κομμάτια για πάρτυ, για τη φάση, παράξενα μεταφυσικά κι έτσι, κ.τ.λ.

Έχετε έρθει ποτέ στην Ευρώπη για live; Θα ερχόσασταν στην Ελλάδα για μια παράσταση;
Όχι, δεν έχουμε έρθει ακόμα. Το προσπαθούσαμε. Όσον αφορά την Ελλάδα…θα γουστάραμε τρελά! Ο DJ Noiz είναι απ’ τους δικούς μας ανθρώπους!



Τι πιστεύετε για αυτούς που λένε ότι το hip hop είναι νεκρό?
Είναι καθυστερημένοι οι βλάκες…

Ποιες είναι οι μουσικές σας επιρροές;
Τα πάντα…
Έχετε ακούσει κανένα ευρωπαϊκό hip hop συγκρότημα; Τι πιστεύετε για την ευρωπαϊκή hip hop σκηνή; Σας αρέσει ιδιαίτερα κάποιος καλλιτέχνης;
Το ευρωπαϊκό hip hop είναι γαμάτο. Είχαμε κάποιες συνεργασίες με συγκροτήματα αλλά ποτέ δεν ολοκληρώθηκε κάτι.

Ποιό είναι το πιο παράξενο πράγμα που σας συνέβη κατά τη διάρκεια κάποιας live σας;
Κάποτε είχαμε ένα μπουκάλι βότκα των 100 δολαρίων και του Nonsense του την έδωσε και γέμιζε συνεχώς το στόμα του με το ξίδι και το έφτυνε στον κόσμο…και γούσταραν τρελά…χαχα

Τι θέλετε να πείτε στους Έλληνες fans σας;
Σας αγαπάμε όλους…θα είμαστε σύντομα εκεί!

info: TSOI